Toen ik vijf was, mochten we geen Coca Cola drinken, want dat kwam vanuit de US en was des duivels. Mijn eerste ervaring met een verboden vrucht. Er zijn er achteraf vele andere geweest, zoals Levi’s. En Clarck’s Chewing gum. Wel Banania gedronken ’s morgens bij 't ontbijt, en levertraan van Squib binnengelepeld. Goed voor de groei en het heeft nog gewerkt ook.
Toen ik zes was, verkoos ik het Sint Barbaracollege boven Sint Lievens, omdat het een godsdienstig merk was met meer uitstraling en dus misschien met meer kans op het paradijs. Je weet nooit.
Toen ik acht was, speelde ik met een houten Snauwaert tennisracket met échte kattedarmsnaren, omdat plastiek gedoe geen klasse had. Met mijn Fred Perry shirtje en ditto broekje met lauwerkrans dacht ik een betere backhand te hebben. Fout dus. Maar achteraf wel met mijn Colibriflesje en twee rietjes mijn schattige dubbelpartner gelaafd.
Aan mijn dertiende heb ik een korte artistieke opstoot en knutselbevlieging gehad : kleurpotloden van Caran d’Ache, treinen van Märklin en slagschepen van Airfix.
Mijn eerste transistor van Philips met rode hoes gekocht om ’s nachts in bed te luisteren naar Radio Luxemburg. Het luidde ook het einde in van de korte broekperiode en stilletjes aan kwamen de hormonen aan bod en het ander geslacht in zicht : wat een ingrijpende verandering.
Tijd voor de Nausée van Jean Paul Sarte en button down shirts van Arrow, Fruit of the Loom t-shirts en Sebago mocassins, eerst een fiets van Plume Vainqueur maar met een Campagnollo buitenversnelling, daarna een occasie Solex, gevolgd door een occasie 2CV. Jaloers loeren naar een gast die ostentatief Lucky Strikes zat te roken in zijn TR3 soft top en me zo een lief heeft afgepakt. Mijn verdriet vergeten terwijl ik ging zeilen met vrienden, eerst in een 420, daarna regatten met een Flying Duchman, Stella’s drinken aan de kade met Brylcream in het haar (en ook af en toe wat Clearasil rond de opgroeiende snor) en Tabac after shave. Dromen van reizen naar St. Tropez en Club Med ontdekt in Marokko. Alka Zelsers gedronken om katers te verjagen die we ’s nachts uit de Irish Pubs meenamen. Boyards gerookt en Bastos zonder filter.
En dan het echte leven : werken voor Procter & Gamble op Dash en Ariel, eerste meubelen gekocht bij Habitat. Daarna DDB en Bill Bernbach : VW ontdekt en de kever, en in Parijs Jacques Vabre, Canada Dry, Badoit en mini-Mir. En de Crazy Horse.
En uiteindelijk Young en Rubicam en Danone, Interlabor, De Standaard, Adidas, Mr Proper, Leo, Guillaume en Patrick, Sunsnacks et j’en oublie.
Verwonderd dat ik een grote fan ben van BrandPalace ?
Luc De Leersnyder, 28 februari 2009
________________
Luc is CEO van de ACC (Association of Communication Companies). Hij is de man die het initiatief nam om BrandPalace op te starten "omdat BrandPalace ons antwoord is als associatie op het huidig doemdenken en omdat we doen wat we prediken, namelijk anti-cyclisch investeren".
Recent Comments